Historia huty Metali Nieżelaznych Szopienice zaczęła się w 1834 roku, gdy korporacja Bergwerksgesellschaft Georg von Giesches Erben założyła hutę cynku „Wilhelmina”. Stanowiła ona jeden z największych zakładów, zajmujących się produkcją wyrobów walcowanych z mosiądzu oraz miedzi, takich jak blachy, taśmy, krążki czy rury cienkościenne.
Jej moce zakładowe wynosiły aż do 40 tysięcy ton produktów w skali roku. Zakłady są nazywane Hutą Metali Nieżelaznych „Szopienice” od 1972 roku.
Obecnie, od 2008 roku, znajdują się one w stanie likwidacji. Na terenie zakładów aktualnie można odnaleźć obiekty, które podlegają ochronie konserwatorskiej.
Należą do nich między innymi: budynek wcześniejszej kotłowni (zbudowany w 1904 roku), zespół zabudowy huty cynku, Izba tradycji oraz niegdysiejsze warsztaty mechaniczne. Funkcjonująca huta stanowiła niestety spore zagrożenie dla środowiska.
Działo się tak ze względu na ogromną emisję toksycznego talu, którego stężenie w powietrzu kilkaset razy przekraczało określone normy. Przyczyniła się ona do wzmożonych zachorowań na ołowicę, dotykających mieszkańców Katowic – zwłaszcza dzieci.
